کد مطلب:36729 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132

هیچ توبه ای بهتر از نیكی كردن پس از بدی كردن نیست. كسی كه مرتكب گناه یا كار زشت می شود، توبه اش علاوه بر ندامت بر آن بدی و عزم بر بازنگشتن به سوی آن، اقدام به نیكیهاست. پاكیها و نیكیها، بدیها را می زدایند و این مقتضای نظام این عالم است. قرآن همین معنا را در باب امور نیك و اعتقادات پاك به ما می آموزد:

ضرب الله مثلا كلمه طیبه كشجره طیبه اصلها ثابت و فرعها فی السماء توتی اكلها كل حین باذن ربها... و مثل كلمه خبیثه كشجره خبیثه اجتثت من فوق الارض مالها من قرار یثبت الله الذین امنوا بالقول الثابت فی الحیوه الدنیا و فی الاخره

(ابراهیم، 24 -27)

یك كلمه ی پاك همانند یك درخت پاك است، ریشه هایش در زمین و شاخه هایش در آسمان است و همواره به اذن خداوند در ثمربخشی است. و یك كلمه ی زشت و خبیث مانند یك درخت خبیث است كه قرار ندارد و ریشه كن شده است. خداوند مومنان را در دنیا و آخرت، با قول ثابت نگه می دارد

اینكه خداوند مومنان را در دنیا و آخرت تثبیت می كند برای این است كه یك كار نیك و یك عقیده ی پاك، نیكیهای بیشتری را به دنبال خود می آورد و آدمی را در مسیر خود ثبات می بخشد. و به عكس، كارهای ناپاك و اعتقادات ناراست از همان ابتدا به هزار تكلف برقرار می شوند و هیچ گاه استواری نمی یابند و همواره ریشه شان بركنده است.